काठमाडौं, साउन १५ : कांग्रेस नेता प्रदीप गिरिले एमाले उपाध्यक्ष डा. भीम रावलले एमसीसीका सन्दर्भमा प्रतिनिधिसभाको शुक्रबारको बैठकमा दिएको अभिव्यक्तिमा जवाफ दिँदै नेपालका कुनै मन्त्री र प्रधानमन्त्री अपवाद नरहेको बताएका छन् ।
डा. रावललगत्तै विशेष समय लिएर बोलेका गिरिले भने, ‘हामी आत्मनिर्भर बन्दाखेरी विदेशी सहायताबिना पनि बन्न सक्छौँ । हामीले हाम्रा देशका संशाधनलाई माल पाएर चाल नपाएको शैलीमा अगाडि बढाइरहेका छौँ । कोही अपवाद छैन । कुनै मन्त्री या प्रधानमन्त्री अपवाद छैनन् । उनीहरूले आफ्नो आत्माभित्र चिहाएका छैनन् । मुलुकभित्र हेरेका छैनन् । बाहिर, बाहिर, बाहिर मात्र हेरेका छन् । लिने कुरामा पनि, दिने कुरामा पनि ।’
कांग्रेस नेता गिरिको भनाइ जस्तो तस्तै
मैले झण्डै ५५ वर्षदेखि नजिकबाट चिन्दै आएको हाम्रो पार्टीका सभापति शेरबहादुर देउवा नेतृत्वको सरकारलाई शुभकामना दिन चाहन्छु । शुभकामनाका साथ केही संशय पनि छन् । मभन्दा पूर्ववक्ता प्रतिभाशाली एकजना सांसद (डा. भीम रावल) ले एउटा सम्झौता विशेषलाई केन्द्रमा राखेर गम्भीर वक्तव्य दिनुभयो । वक्तव्यमा उहाँले दिनुभएको मनशायका बारेमा म प्वाक्क बोल्ने पक्षमा छैन ।
तर, एउटा कुरा उहाँ माननीयज्यूलाई र यस संसदमा रहनुभएका यावत व्यक्ति र शक्ति, सांसद र दलहरूलाई सम्झना गराउन चाहन्छु । त्यो सन्धिको प्रयास अमेरिकाबाट आएको छ । यस्तो कुनै प्रस्ताव कुनै दिन हिन्दुस्थानबाट आउला अथवा आइसकेको होला । कुनै दिन चीनबाट आउला अथवा आइसकेको होला । युरोपियन युनियन एउटा शक्तिका रूपमा अगाडि बढेको छ । त्यहाँबाट पनि आउला अवथा आइसकेको होला ।
नेपाल एउटा सानो देश छ । भूगोलका हिसाबले सानो छैन । भारत र चीनका बीचमा परेर हामी सानो देखिन्छौँ । विश्वका राष्ट्रहरूको तुलनामा आफूलाई हेर्नुभयो भने हामी मनग्य ठूलो पनि छौँ । संशाधनले हामी रहित छौँ, गरिब छौँ तर हामी दरिद्र छैनौँ, मानसिकता मात्र दरिद्र छ । हामीसँग भएका अक्षय, अद्भूत र अमूल्य प्राकृतिक स्रोतहरू, हाम्रा नदीनालादेखि पर्वतराज हिमालयसम्म निहित साधन छन्, हामीले चिहाउन पनि भ्याएका छैनौँ । हामीलाई त विदेशी डलरको मात्र भोक छ, खोजी छ । यो ठूलो सांस्कृतिक विषय छ, राजनीतिक विषय मात्र छैन । त्यता जाने समय मलाई अहिले छैन ।
अहिले म के भन्न चाहन्छु भने भारत, चीन, अमेरिका, अर्को शक्तिका रूपमा आकांक्षी अनेकौँ राष्ट्र युरोपियन युनियनदेखि जापानसम्म, ती देशमा विदेश नीतिका सिलसिलामा यत्रो ज्यादा तथ्यहीन र उग्र मतभेद हुन्छ ? चाहे अमेरिका, भारत र चीन नै हेर्नूस्, ठीक छ बेठीक छ, उनीहरूको जे दृष्टिकोण छ तर नेपालप्रति आफ्नो दृष्टिकोण छ । त्यो ठीक छ कि बेठीक छ भन्दिनँ, ज्यादा बेठीक नै होला । तर, बेठीक किन छ भने हामी नेपालीले आज राजनीतिक दलको यत्रो दबदबा र चकचकीमा, देशमा लोकतन्त्र होइन, ज्यादातर दलतन्त्र चलिरहेका बेला दलतन्त्रका माझमा हाम्रा सरोकारवाला दलहरू किन साझा विदेश नीति बनाउन सक्दैनन् ?
पूर्ववक्ता माननीयले जति सारगर्भित कुरा राखे पनि एउटा कुरा स्मरण गराउन चाहन्छु । जबसम्म सबै दल साझा विदेश नीतिका प्रति प्रतिबद्ध हुँदैनन्, हामीमध्ये प्रत्येकले एकअर्कालाई तल देखाएर, उँचा देखाएर मुखको तीतो मात्र पोख्छौँ । अहिले यस खास सन्धिका बारे म टिप्पणी गर्न चाहन्नँ । हामी आत्मनिर्भर बन्दाखेरी विदेशी सहायताबिना पनि बन्न सक्छौँ । हामीले हाम्रा देशका संशाधनलाई माल पाएर चाल नपाएको शैलीमा अगाडि बढाइरहेका छौँ । कोही अपवाद छैन । कुनै मन्त्री या प्रधानमन्त्री अपवाद छैनन् । उनीहरूले आफ्नो आत्माभित्र चिहाएका छैनन् । मुलुकभित्र हेरेका छैनन् । बाहिर, बाहिर, बाहिर मात्र हेरेका छन् । लिने कुरामा पनि, दिने कुरामा पनि ।
म आज यो विषयका लागि उभिएको थिइनँ । तर, बडो विचारोत्तेजक ढंगबाट जिम्मेदार एमालेका मित्रले यो कुरा भन्नुभएकाले मलाई यो कुरा भन्न मन लाग्यो । मैले लामो समयदेखि बारम्बार विभिन्न मञ्चबाट भनिराखेको छु, पहिले हामी साझा दृष्टिकोण बनाऊँ, भारतका प्रति, चीनका प्रति, अमेरिकाका प्रति । अनि कुन सन्धि खारेज गर्ने, कुन राख्ने, कुन नराख्ने गर्नुभएन । यो राष्ट्रिय नीतिको प्रश्न हो ।
सिफारिस गरिएको
